ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟ ΕΞΑΜΗΝΟ, ΧΑΜΕΝΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ!

ΑΒΑΣΤΑΧΤΟ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΕ ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗ*

Σε χθεσινό τους ρεπορτάζ «ΤΑ ΝΕΑ» (25/11) κοστολογούσαν σε 4 με 5 χιλιάδες ευρώ την οικονομική δαπάνη σε βάθος εξαμήνου για κάθε οικογένεια με παιδί που σπουδάζει σε Πανεπιστήμιο σε άλλη πόλη από αυτή που διαβιεί η οικογένεια του.

Μία δαπάνη, η οποία, κατά την εφημερίδα, συνιστά ζημιά που προκύπτει για τις οικογένειες στο ενδεχόμενο να χαθεί το εξάμηνο από τις κινητοποιήσεις των διοικητικών.

Ωστόσο, η συγκεκριμένη δαπάνη πριν μετατραπεί σε ζημιά εάν κι εφόσον χαθεί το εξάμηνο είναι μία δαπάνη στην οποία καλούνται να ανταποκριθούν δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά και με ανοιχτά Πανεπιστήμια.

Αυτά τα 4 με 5 χιλιάρικα είναι χρήματα που καλούνται να αναζητήσουν οι υπό απόλυση διοικητικοί υπάλληλοι για να σπουδάσουν τα παιδιά τους εφόσον αυτά φοιτούν σε άλλη πόλη.

Είναι η δαπάνη στην οποία οφείλουν να ανταποκριθούν οι άνεργοι μόνο για να σπουδάσουν τα παιδιά τους εφόσον αυτά έχουν περάσει σε Πανεπιστήμιο που βρίσκεται σε άλλη πόλη από αυτή που ζουν, άσχετα αν το ετήσιο εισόδημα τους από το επίδομα ανεργίας υπολείπεται του συγκεκριμένου ποσού.

Είναι η ίδια δαπάνη την οποία θα επωμιστούν όσοι εργάζονται σήμερα στον ιδιωτικό τομέα που θα απολυθούν την ίδια κιόλας ημέρα που η κυβέρνηση θα ψηφίσει στη βουλή την άρση της προστασίας των απολύσεων.

Το ίδιο ποσό που θα πρέπει να κόψουν το λαιμό τους να βρουν οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα με πετσοκομμένους ή καθηλωμένους μισθούς και διαρκώς αυξανόμενη φορολογική επιβάρυνση για να σπουδάσουν το παιδί τους εφόσον αυτό έχει περάσει σε άλλη πόλη.

Είναι τα χρήματα που θα πρέπει να δαπανήσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι που καλούνται κάθε φορά που η τρόικα ανακαλύπτει δημοσιονομικό κενό να βλέπουν το εισόδημα τους να συρρικνώνεται, αν θέλουν να σπουδάσουν το παιδί τους που έχει περάσει σε πόλη διαφορετική από αυτή που ζουν.

Είναι η δαπάνη που θα πέσει στις πλάτες όλων όσων θα θέλουν να σπουδάσουν τα παιδιά τους και θα έχουν πεταχτεί στο δρόμο από το ίδιο το μέτρο της διαθεσιμότητας ή από οποιοδήποτε άλλο μνημονιακό μέτρο που σήμερα στέλνει στον καιάδα της ανεργίας και στη δίνη της φτώχειας τους διοικητικούς υπαλλήλους, αύριο κάποιους άλλους και μεθαύριο κάποιους παράλλους.

Πριν και πάνω απ’ όλα αυτά τα 4 με 5 χιλιάρικα είναι η απόδειξη της καταπάτησης του κατά τ’ άλλα συνταγματικά κατοχυρωμένου δωρεάν χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης. Είναι η απόδειξη της ύπαρξης ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση.

Είναι όμως και κάτι άλλο. Αυτή η δαπάνη των 4 με 5 χιλιάδες ευρώ είναι το ποσό που δεν θα μπορούν να βρουν τα θύματα των μνημονίων για να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Είναι ο λόγος που δεκάδες χιλιάδες φοιτητές ακόμα κι αν δε χάσουν αυτό το εξάμηνο σύντομα θα χάσουν εντελώς τις σπουδές τους, αναγκαζόμενοι να τις εγκαταλείψουν (δει δη χρημάτων) όσο θα προχωράει η μνημονιακή λεηλασία που φτωχοποιεί κι εξαθλιώνει όλο και ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας.

Κι ανάμεσα σε αυτές τις δεκάδες χιλιάδες φοιτητές που θα εξωθηθούν σε διακοπή των σπουδών τους θα είναι και πολλοί από τους 25.000 –μέλη της ΔΑΠ ή μη- που σήμερα υπογράφουν στο όνομα του ανοίγματος των σχολών για την παύση του αγώνα των διοικητικών.

ΤΑ ΝΕΑ, λοιπόν, ανακαλύπτουν τη συγκεκριμένη δαπάνη για να κάνουν τη δική τους δουλειά. Το θέμα όμως είναι να κάνει και η Αριστερά τη δική της δουλειά.

Γιατί είναι δική της δουλειά και δη των νεολαιίστικων οργανώσεων να μιλήσουν με όλους τους φοιτητές –μέλη της ΔΑΠ και μη- που αύριο θα αναγκαστούν να παρατήσουν το Πανεπιστήμιο εξαιτίας αυτής της δαπάνης των 4 με 5 χιλιάδων ευρώ.

Είναι δική τους δουλειά να τους εξηγήσουν και να τους πείσουν όχι μόνο να αποσύρουν την υπογραφή τους από το κείμενο για τις υποτιθέμενες ανοιχτές σχολές αλλά και τη στήριξη τους στις νεολαιίστικες καθεστωτικές παρατάξεις.

Είναι δική τους δουλειά να τους εξηγήσουν απλά και κατανοητά ότι εκ των πραγμάτων βρίσκονται στην ίδια πλευρά με τους διοικητικούς και άρα πρέπει να συμπορευτούν μαζί τους. Όχι (μόνο) για τις θέσεις δουλειάς των τελευταίων. Αλλά (και) για τις σπουδές των ίδιων. Για τη ζωή των ίδιων. Για το μέλλον των ίδιων. Για να έχουν οι ίδιοι δουλειά με δικαιώματα. Για να ζήσουν οι ίδιοι ζωή με αξιοπρέπεια.

Είναι δική τους δουλειά να μιλήσουν με όλους τους φοιτητές –μέλη της ΔΑΠ ή μη- τη γλώσσα της υλικής πραγματικότητας, τη γλώσσα των υλικών τους αναγκών και βήμα-βήμα, άνθρωπο τον άνθρωπο να τους μετατοπίσουν πολιτικά, να τους προβληματίσουν ιδεολογικά.

Να ξεγυμνώσουν πολιτικά το μνημόνιο μέσα από τις επιμέρους όψεις του, για να ενισχύσουν το μέτωπο της ανατροπής της μνημονιακής λεηλασίας και να διεκδικήσουν την ιδεολογική ηγεμονία σε αυτό, για να διαμορφώσουν ένα κίνημα νεολαίας μαζικό, μαχητικό, όλο και πιο πολιτικό, όλο και πιο ριζοσπαστικό όλο και πιο έτοιμο να αποτελέσει μαζί με τους εργαζόμενους τον οδοστρωτήρα της ακολουθούμενης πολιτικής.

Ένα πολιτικό κίνημα νεολαίας που πλάι στο εργατικό κίνημα θα συμβάλει με τη δημιουργικότητα και την αγωνιστική του διαθεσιμότητα στο άνοιγμα ελπιδοφόρων, προοδευτικών κι εν τέλει σοσιαλιστικών δρόμων για τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά.

* Ο Παναγιώτης Αθανασιάδης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.

Πηγή: iskra